Skontaktuj się z nami Umów się na wizytę

Co to jest kaszel kenelowy u psów?

Co to jest kaszel kenelowy u psa?

Kaszel kenelowy to choroba układu oddechowego, inaczej mówiąc zakaźne zapalenie oskrzeli i tchawicy, ale spotyka się również z nazwą parainfluenza. Może dotknąć psy w każdym wieku, ale najbardziej narażone są osobniki starsze oraz szczeniaki, czyli zwierzęta o obniżonej odporności. Mówi się, że jest to choroba sezonowa i rzeczywiście najczęściej występuje w okresie jesienno-zimowym, kiedy na zewnątrz robi się chłodniej. Drugim okresem w roku, kiedy występują częste przypadku kaszlu jest lato, kiedy psy przebywają w klimatyzowanych pomieszczeniach. 

Jak pies może się zarazić kaszlem kenelowym?

Choroba rozprzestrzenia się szybko, ponieważ do zakażenia dochodzi drogą kropelkową. Lista przyczyn i patogenów, które wywołują kaszel jest dość długa i niestety ciągle dochodzą nowe a do zarażenia się dochodzi dość łatwo, ponieważ wystarczy nawet krótki kontakt z chorym psem. 

Jakie są objawy kaszlu kenelowego u psa?

Często  obserwuje się, że objawy nasilają się przy aktywności fizycznej oraz wyjściu na ze wewnątrz. Do najczęstszych symptomów tej choroby należą: 

  • uporczywy kaszel
  • podwyższona temperatura 
  • wymioty
  • apatia
  • niechęć do jedzenia
  • katar
  • kichanie
  • powiększone węzły chłonne 

Należy zaznaczyć, że nie każdy kaszel jest od razu oznaką choroby wirusowej czy bakteryjnej. Podobne objawy mogą występować również przy innych problemach np. przy chorobach serca. Jeśli właściciel zauważył kaszel u swojego podopiecznego, najlepiej od razu udać się do lekarza weterynarii. 

Jak leczy się kaszel kenelowy?

Leczenie może wyglądać inaczej w zależności od występujących objawów, ale z reguły jest dość proste. Głównie przepisuje się leki objawowo, ale w przypadku naprawdę uporczywego kaszlu lekarz może zadecydować o wdrożeniu antybiotyku. Dobrze jest zaopatrzyć psa w suplementy wspierające odporność. 

Najważniejsze jest to, żeby właściciel miał świadomość, że chory pies najlepiej jakby został odizolowany i nie miał kontaktu z innymi osobnikami w celu nierozprzestrzeniania wirusów oraz bakterii. 

Z domowych sposobów dobrze jest robić psu inhalację, która nawilża drogi oddechowe.

Jak zabezpieczyć psa przeciwko kaszlowi kenelowemu?

Najlepszym zabezpieczeniem jest zaszczepienie psa! Szczepionka działa na wirusy, które najczęściej występują w naszym środowisku. Jest ona donosowa, a nie iniekcyjna, przez co trafia od razu do układu oddechowego. Szczepienie powtarza się raz w roku, aby utrzymać ciągłość odporności. 

Czym jest zapalenie gruczołów okołoodbytowych u psa?

Czym są gruczoły okołoodbytowe u psa?

Gruczoły te znajdują się po obu stronach odbytu i służą między innymi do wydzielania substancji, które odpowiadają za komunikację zapachową między innymi zwierzętami. Zatoki są zlokalizowane po obu stronach odbytu jako dwie symetryczne kulki. 

Co to jest zapalenie gruczołów okołoodbytowych u psa?

W naturze, kiedy psy jadły twardsze posiłki np. kości, gruczoły fizjologicznie opróżniały się wraz z oddaniem kału. Jednak teraz, kiedy dużo psów jest np. na mokrej karmie, struktury te mogą ulec przeładowaniu i w efekcie pies może odczuwać dyskomfort. Zatoki zawierają dość oleistą substancję o barwie od jasnożółtego do brązowego i jest to fizjologiczne dla różnych osobników. Jeśli jednak wydzielina jest podbarwiona krwią, jest gęsta ma bardziej nieprzyjemny zapach niż zwykle a zwierzak przy opróżnianiu jest agresywny, to znak, że gruczoł nie pracuje jak należy.

Zlekceważenie tego stanu może prowadzić nawet do powstania ropnia czy przetoki. 

Jakie są objawy zapalenia gruczołów?

Jednym z pierwszych nietypowych zachowań jest tak zwane saneczkowanie. Mówimy o tym, kiedy pupil jeździ zadem po podłożu i sprawia wrażenie jakby go swędziało. Zwierzęta mogą nadmiernie interesować się okolicą odbytu, wylizywać to miejsce. Niektóre psy mogą nawet wygryzać sobie sierść po bokach i odmawiać jedzenia z powodu dyskomfortu. 

Co zrobić, żeby zapobiegać problemom z gruczołami u psa?

Regularna toaleta zatok okołoodbytowych to podstawa u psów, które mają problem  z samodzielnym ich opróżnianiem. Częstotliwość tej czynności jest różna dla innych psów, więc wystarczy obserwować zachowanie swojego podopiecznego. 

Częściej jednak spotyka się psy ras małych takich jak mops, buldog francuski, boston terier czy cavalier, które wymagają pomocy weterynaryjnej w tej sprawie. 

Aby zapobiegać problemom z zatokami okołoodbytowymi należy znaleźć ich przyczynę. Często pomaga w tym zmiana diety psa na zbilansowany plan żywieniowy z zawartością błonnika. 

Czy kot może mieć lęk separacyjny?

Czy kot może mieć lęk separacyjny?

Ten termin jest używany zazwyczaj w stosunku do psów ale dotyka również koty! Niektórzy właściciele nawet nie zdają sobie z tego sprawy, ale jest to dość powszechne u kotów np wziętych ze schroniska lub u takich, które często zmieniały właścicieli. Objawy są subtelniejsze niż u psa, więc może być je trudniej dostrzec, ale są dość charakterystyczne. 

Jak wygląda lęk separacyjny u kotów?

W przeciwieństwie do psów, kot nie zacznie wyć i drapać w drzwi po wyjściu właściciela, ale do charakterystycznych zachowań należy:

  • niepokój kiedy właściciel szykuje się do wyjścia 
  • niektóre koty kiedy zostaną same, miauczą pod drzwiami
  • po przyjściu właściciela nie odstępują go na krok
  • kiedy właściciel jest już obecny załatwiają swoje potrzeby fizjologiczne, korzystają z kuwety lub jedzą
  • niektóre w wyniku stresu mogą oddać mocz poza kuwetą 

Zwróć uwagę na swojego kota w momencie szykowania się do wyjścia, zazwyczaj już na tym etapie kot wie, że za chwile będziesz nieobecny w domu. 

Dlaczego lęk separacyjny jest dla kota szkodliwy?

Lęk separacyjny to nic innego jak stres. Wszyscy właściciele wiedzą, że koty są bardzo podatne na działania, które wywołują u nich niepokój. Często rzutuje to na ich zdrowiu np problemami z pęcherzem. Jeśli kot jest już pod opieką lekarza weterynarii i jest w trakcie leczenia to niepokój związany z pozowaniem go samemu nie spowoduje nic dobrego. 

Co można zrobić, aby pozbyć się lęku separacyjnego u kota?

Jeśli zauważysz niepokojące objawy, na początku zgłoś się do lekarza weterynarii w celu wykluczenia kwestii zdrowotnej. Jeśli pod tym względem będzie wszystko dobrze, można rozpocząć pracę z behawiorystą. 

Jedne z rzeczy, które możesz wdrożyć to:

  • przygotuj się do wyjścia z domu tak jak zawsze, ale wyjdź tylko na chwile – sukcesyjnie zwiększaj czas pomiędzy wyjściem z powrotem z domu, w ten sposób kot będzie wiedział, że nie zawsze znikasz na cały dzień i nie ma się czym martwić
  • zapewnij zajęcie, które odciągnie jego uwagę od ciebie – dobrze sprawdzają się ukryte smaczki, które zmuszają kota do “polowania”
  • stosowanie kocich feromonów to zawsze dobry pomysł, który pomoże ci w pracy ze swoim podopiecznym

Pozbycie się tego problemu u kota może zająć długo, każdy kot jest inny i może potrzebować więcej lub mniej czasu na uporanie się ze stresem. Najważniejsze jest to, aby nie poddawać się i pracować nad kotem! Później będzie już tylko łatwiej w codziennym życiu.