zpolis

Jeśli właściciele kotów zauważą w kale małe białe punkty lub nawet jasne nitki, świadczy to, że kot ma problem pasożytami wewnętrznymi.

Bytują one w przewodzie pokarmowym i najczęściej problem ten dotyka koty wychodzące, ale zwierzęta przebywające wyłącznie w domu również mogą się zarazić. Istnieją też pasożyty żyjące w układzie oddechowym, a dokładniej w płucach. Ważne jest, aby właściciele byli świadomi, że “zarobaczenie” może mieć bardzo niekorzystne skutki dla samopoczucia i zdrowia kota. 

Jak kot może się zarazić pasożytami wewnętrznymi?

Koty wychodzące jak i te domowe mogą się zarazić pasożytami na kilka sposobów. Pamiętajmy, że koty które wychodzą na zewnątrz są bardziej narażone na inwazję robaków wewnętrznych.

Drogami zakażenia jest m.in.:

• kontakt z chorymi osobnikami, 
• spożycie larw pcheł (nosicieli robaków) lub kału zakażonego zwierzęcia, 
• przebywanie w środowisku gdzie występują jaja lub larwy pasożytów (mogą się pojawić na trawie lub nawet w środowisku domowym – w kuwecie), 
• zjedzenie zepsutego, zarażonego mięsa, 
• poprzez chorą matkę, która może przekazać pasożyty wraz z mlekiem lub nawet poprzez łożysko. 

Koty mogą się zarazić jak również przenosić robaki na inne zwierzęta, dlatego jeśli wystąpi ten problem, najprawdopodobniej dotyczy wszystkich zwierząt przebywających w domu. 

Jakie są objawy zarobaczenie u kotów?

Problem z pasożytami może dawać różne objawy, czasami są widoczne w kale ale istnieją też takie, których nie zobaczy sie “gołym okiem”. 

Do najczęstszych zachowań, kiedy można podejrzewać zarobaczenie zalicza się:

• brak apetytu 
• wymioty
• biegunka
• utrata wagi
• wzdęty brzuch
• apatia lub nawet nadmierna senność 
• trudności z oddychaniem 
• lizanie okolic odbytu 

Jak zapobiegać zarażeniu pasożytami wewnętrznymi?

Zawsze najważniejsza jest higiena oraz ograniczenie kontaktów z innymi zwierzętami, które mogą być chore. Należy regularnie sprzątać i dezynfekować kuwety. Ograniczyć kontakt z dzikimi osobnikami. 

Regularne badania kału zwierzęcia pozwala mieć wszystko pod kontrolą. U kotów wychodzących zaleca się takie badanie raz na trzy miesiące. Koty niewychodzące bada się raz na pół roku, maksymalnie co roku pod kątem pasożytów. 

Czy ludzie mogą się zarazić od kota?

Inwazja pasożytów wewnętrzych jest choroba zwaną zoonozą, co oznacza że człowiek też może się zarazić! Szczególną uwagę trzeba temu poświęcić, jeśli w domu są dzieci. 

Bardzo często, jeśli lekarz weterynarii wykryje robaki w zwierzęcia, zaleca, aby wszyscy domownicy się zbadali. 

Co to jest lęk separacyjny u psów?

Lęk separacyjny u psów to zespół zaburzeń zachowania, objawiający się silnym niepokojem, stresem i lękiem u psa podczas nieobecności właściciela. Psy są zwierzętami społecznymi, które przywiązują się do swoich właścicieli i utrzymują z nimi silne więzi emocjonalne. Pozostawione same, mogą odczuwać silny niepokój i wykazywać destrukcyjne i autodestrukcyjne zachowania.

Jak wygląda lęk separacyjny?

Typowe zachowania zwierząt dotkniętych tym problemem mogą obejmować:

1. wycie, szczekanie lub piszczenie podczas nieobecności właściciela;
2. niszczenie mebli, drzwi lub innych przedmiotów w domu;
3. oddawanie moczu/kału w miejscach, gdzie tego zazwyczaj nie robią;
4. nadmierne wylizywanie lub gryzienie łap lub innych części ciała;
5. złe samopoczucie i apatia, gdy właściciel jest nieobecny;
6. unikanie jedzenia w czasie nieobecności właściciela;
7. nieodstępowanie właściciela na krok, kiedy wróci do domu;
8. nadmierne spanie po powrocie właściciela, wynikające z ciągłej czujności pod jego nieobecność;
9. przenoszenie przedmiotów osobistych lub elementów garderoby właściciela na posłanie,

W skrajnych sytuacjach stresowych zwierzęta mogą wykazywać zachowania niebezpieczne dla siebie oraz dla otoczenia.

Czym takie zachowania mogą być spowodowane? 

1. nieprawidłową nauką pozostawania samemu;
2. negatywnymi doświadczeniami lub traumatycznymi wydarzeniami związanymi z byciem samemu, np. burzą czy głośnym remontem za ścianą;
3. zbyt dużą zmianą w rutynie lub środowisku psa;
4. utratą ludzkiego członka rodziny lub psiego towarzysza;
5. złym samopoczuciem psa, wynikającym np. z rozwijającej się choroby lub bolesnych dolegliwości;
6. niedawną adopcją z miejsca o dużym natężeniu psów i hałasu do miejsca spokojnego i cichego;
7. niezaspokojonymi potrzebami 44444444444444444444444444

Co zrobić, jeśli Twój pies ma lęk separacyjny?

Jeśli zauważysz, że twój pies wykazuje powyższe zachowania, skonsultuj się z nami. Nasi specjaliści pomogą ocenić i zdiagnozować lęk separacyjny u psa oraz zalecić odpowiednie metody leczenia i planu pracy.

Co można zrobić przed konsultacją ze specjalistą, aby twój pies miał większy komfort przebywania samemu w domu?

1. zastosuj stopniowe wprowadzanie: stopniowo przygotuj psa do swojej nieobecności, zaczynając od krótkich okresów oddzielania, a następnie stopniowo wydłużając. Wychodząc możesz rozsypać psu super pyszne smakołyki, aby twoje wyjście zaczęło kojarzyć mu się z czymś przyjemnym.
2. wykorzystaj metody relaksacyjne: użyj technik relaksacyjnych, takich jak na przykład muzyka relaksacyjna dla psów. Ta metoda może pomóc psu czuć się bardziej zrelaksowanym i bezpiecznym podczas twojej nieobecności. Możesz także skorzystać z dyfuzora typu Adaptil.
3. zostawiaj włączone radio lub telewizor: ta rada sprawdzi się zwłaszcza w przypadku adopcji psów z miejsc o dużym hałasie – takie psy często początkowo źle radzą sobie w cichych miejscach
4. stymuluj psa przed wyjściem: przed wyjściem na dłuższy czas zapewnij psu spacer i odpowiednie zaspokojenie potrzeb. Pamiętaj, że pięć minut węszenia zmęczy go bardziej niż bieganie za piłką.
5. zabawki i smakołyki: zapewnij psu dostęp do różnych zabawek i smakołyków, które będą stymulować go i zajmować podczas Twojej nieobecności. Zabawki interaktywne, dystrybutory smakołyków lub gryzaki do żucia mogą pomóc w rozpraszaniu psa i zapewnić mu rozrywkę. Pamiętaj, aby wybierać tylko gryzaki i zabawki odpowiednie do wieku i temperamentu twojego psa i takie, które nie rozpadną się na ostre i niebezpieczne dla niego elementy.
6. Zwróć się o pomoc: jeśli lęk separacyjny jest poważny i trudny do opanowania samodzielnie, warto skonsultować się ze specjalistą w Centrum Zviropolis.

Pamiętaj, że każdy pies jest inny i metoda nieskuteczna w jednym przypadku może przynieść sukces w drugim. Ważne jest, aby być cierpliwym i konsekwentnym oraz dostosować techniki do indywidualnych potrzeb i reakcji Twojego psa. 

Na koniec najważniejsze – nie karz psa za ewentualne szkody, powstałe podczas Twojej nieobecności. Są one wyrazem tęsknoty psa za Tobą.

Dlaczego należy szczepić koty? 

Lekarze weterynarii są jednego zdania, że wszystkie koty należy szczepić, nawet te niewychodzące. Niektóre patogeny ludzie są w stanie przenieść na ubraniu czy na podeszwach butów, dlatego w Zviropolis przykładamy tak dużą wagę do profilaktyki. 

Przeciwko  jakim chorobom szczepimy koty? 

Zwierzęta swoje pierwsze szczepiania odbywają już w wieku dziecięcym, zazwyczaj jest to powód do ich pierwszej wizyty u lekarza weterynarii. Choroby, przeciwko którym  są szczepione to: panleukopenia, kaliciwiroza, herpeswirus, białaczka oraz wścieklizna. Szczepionki są zazwyczaj łączone, w niektórych przypadkach występują oddzielnie na tylko jedną chorobę (np. przeciwko wściekliźnie). 

I szczepienie 

Pierwsze szczepienie odbywa się w wieku 8 tygodni. Wtedy kot dostaje zastrzyk przeciw panleukopenii, kaliciwirozie oraz kociemu katarowi.  

II szczepienie

Następna wizyta w celu zaszczepienia odbywa się nie wcześniej niż po czterech tygodniach od pierwszej dawki. W tym przypadku szczepi się na te same choroby  oraz dodatkowo przeciwko wirusowi kociej białaczki (FeLV)

III szczepienie 

W wieku powyżej 16 tygodni powtarza się poprzednie szczepienie. Jest ostatnie z serii szczepień w pierwszym roku.

IV szczepienie

Od 2022 roku obowiązuje  nakaz szczepienia kotów przeciwko wściekliźnie na terenie Warszawy oraz sąsiadujących powiatów. Należy pamiętać, że brak aktualnego szczepienia na terenie zagrożonym wystąpieniem wścieklizny, jest wykroczeniem, za które grozi mandat.  

Szczepienia na choroby zakaźne powtarza się jednokrotnie po pierwszym roku a następnie co trzy lata. Wtedy nie jest to cykl dawek a pojedyncza szczepionka. 

Jak należy przygotować zwierzę przed każdym szczepieniem? 

W momencie szczepienia kot musi być zdrowy, podwyższona temperatura, wymioty czy inne niepokojące objawy są dyskwalifikacją. Lekarze zalecają aby przed każdym szczepieniem wykonać odrobaczanie z około tygodniowym wyprzedzeniem. Brak nadmiernej aktywności fizycznej przed wizyta, również jest bardzo ważna. 

Przed szczepieniem kota przeciwko białaczce, lekarz musi wykonać test (płytkowy lub PCR), który w przypadku ujemnego wyniku, pozwala na zaszczepienie przeciwko tej chorobie. 

Na co zwrócić uwagę po szczepieniu? 

Obserwacja zwierzęcia po zastrzyku jest bardzo ważna, ponieważ każde szczepienie niesie za sobą ryzyko wystąpienia skutków niepożądanych. Największe prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji niepożądanych jest w pierwszych godzinach po szczepieniu. W miarę upływu czasu, zmniejsza się. 

Jakie mogą być objawy niepożądane: 

• obrzęk pyszczka lub kończyn
• wymioty
• biegunka
• utraty przytomności lub zaburzenia koordynacji ruchowej 
• problemy z oddychaniem 
• apatia zwierzęcia 
• podwyższona temperatura
• ślinotok 

Pamiętaj, że ważne jest utrzymywanie aktualności szczepień u swojego kota, aby zapewnić mu ochronę przed groźnymi chorobami. Jeżeli mają Państwo dodatkowe pytania odnośnie kalendarza szczepień swojego kota, zachęcamy do kontaktu z lekarzami Zviropolis w celu wyjaśnienia nurtujących kwestii.